Μια πολύφερνη νύμφη κυκλοφορεί στη Ναύπακτο.
Όλοι την εγκωμιάζουν και την ονειρεύονται, λες και είναι η «ωραία Ελένη» του Ομήρου. Μαρίνα τη λένε και το όνομα της είναι στο στόμα όλων. Οι δημοτικές παρατάξεις, ως προξενητάδες, την μνημονεύουν και την εκθειάζουν, σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Το ζήτημα είναι ότι τα χρόνια περνάνε και η Μαρίνα δεν «αποκαθίσταται». Ωστόσο, παρά τα χρόνια που πέρασαν, η Μαρίνα παραμένει πάντα μια ελκυστική νύμφη, αφού συμβάλλει ποικιλότροπα στην ανάπτυξη. Το ζητούμενο είναι να πειστεί να πει το ναι γιατί, ως περιζήτητη που είναι, έχει απαιτήσεις, βάζει όρους.
Το πρώτο που χρειάζεται είναι να της εξασφαλίσουμε το χώρο στον οποίο θα εγκατασταθεί. Ο χώρος αυτός θα πρέπει να είναι χωροθετημένος και ελεύθερος, χωρίς δεσμεύσεις και διεκδικήσεις. Οι όποιες ιδιοκτησίες υπάρχουν, οι οποίες αποκτήθηκαν με δικαστικές αποφάσεις, λόγω της ολιγωρίας των δημοτικών αρχών, επαναδεσμεύονται και απαλλοτριώνονται, ώστε ο χώρος να είναι καθαρός και ελεύθερος. Και πού θα βρεθούν τα λεφτά για την απαλλοτρίωση, ρωτάνε. Μα από τον προϋπολογισμό του Δήμου, στον οποίο η νυν Δημοτική αρχή έχει ήδη δεσμεύσει 100.000 ευρώ γι’ αυτό το λόγο.
Remaining Time-0:00
Fullscreen
Mute
Βέβαια χρειάζεται να γίνουν και νέες μελέτες, για τη νέα μαρίνα, αφού με την πάροδο των χρόνων τα δεδομένα αλλάζουν. Και γι’ αυτές τις μελέτες, ωστόσο, έχουν εξασφαλιστεί 100.000 ευρώ, από το πρόγραμμα «ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ» και η Δημοτική αρχή προχωρά στη δημοπράτηση τους. Το επόμενο στάδιο είναι η διαμόρφωση του χώρου, για να εγκατασταθεί η Μαρίνα. Χρειάζεται να γίνει δημοπράτηση του έργου, ώστε το έργο να κατασκευαστεί με ιδιωτικά κεφάλαια ή με τη συνεργασία του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ). Αυτό είναι το σχέδιο για το σπίτι της Μαρίνας της Ναυπάκτου.
Τα ακούει όλα αυτά η κυρά Μαρίνα και διαμαρτύρεται γιατί ο καιρός περνά. Ταυτόχρονα υπάρχουν και οι σειρήνες που της χαϊδεύουν τα αυτιά λέγοντας πως, στο παρελθόν, όλα αυτά είχαν δρομολογηθεί, αλλά δεν προχώρησαν. Δεν γνωρίζει η Μαρίνα ότι οι προδιαγραφές που είχαν τεθεί – σχεδιαστεί προηγουμένως ήταν για καταφύγιο, προϋπολογισμού 10.500.000 ευρώ. Το καταφύγιο δε, ως έργο, είναι πολύ μικρότερο, από αυτό της Μαρίνας. Θα πρέπει επίσης να γνωρίζει η κυρά Μαρίνα ότι, από τα 10.500.000 ευρώ κεφάλαιο, που χρειάζονταν, έστω και γι’ αυτό το καταφύγιο, είχε εξασφαλιστεί μόνο το 1.750.000 ευρώ, που αντιστοιχούσε στην κατασκευή ενός μικρού μόλου. Θα το ήθελε αυτό; Επιπλέον, αν γινόταν αποδεκτή αυτή η χρηματοδότηση, και συνεχιζόταν το έργο, με βάση τα προηγούμενα σχέδια, θα κατασκευαζόταν μόνο ένα αγκυροβόλιο, δηλαδή ένας μικρός μόλος, αφού τα λεφτά δεν θα έφταναν για τίποτε άλλο, και θα χανόταν η χωροθέτηση της Μαρίνας. Δηλαδή από τη Μαρίνα, θα περνάγαμε στο καταφύγιο και τελικά θα καταλήγαμε στο αγκυροβόλιο. Θα σε κάλυπτε αυτό Μαρίνα μου; Δεν είναι καλύτερα, με βάση το νέο σχέδιο, να μεταφερθεί το αγκυροβόλιο στην περιοχή της Βαριάς, όπως προβλέπεται από το Γ.Π.Σ. Ναυπάκτου, και η Μαρίνα να παραμείνει στη χωροθετημένη θέση στο Γρίμποβο; Τα δε 1.750.000 ευρώ, που είχαν εξασφαλιστεί, για να μη χαθούν, να αξιοποιηθούν για την αναμόρφωση του παραλιακού μετώπου (Βαριά, νεροτσουλήθρες, αλσύλλιο Γριμπόβου), σε συνεργασία με την Περιφέρεια Δ. Ελλάδας, όπως και γίνεται, με τα έργα που εκτελούνται;
Το θέμα της Μαρίνας της Ναυπάκτου θα πρέπει να προχωρήσει και να αποφασίσουμε, με συνεργασία και συναίνεση, με μεθοδικότητα και σωστό σχεδιασμό, να της κτίσουμε το κατάλληλο «ανάκτορο», εξασφαλίζοντας τις κατάλληλες προδιαγραφές, για να εγκατασταθεί, γιατί υπάρχει κίνδυνος να βρεθεί, ένας άλλος Πάρις να τη δελεάσει και να μας την κλέψει, όπως την ωραία Ελένη του Ομήρου.
Υ.Σ. Σχετικά με το ζήτημα της Μαρίνας θα ήταν ιδιαίτερα διαφωτιστική, για τους πολίτες, μια συζήτηση μεταξύ του προηγούμενου δημάρχου κ. Λουκόπουλου και του νυν δημάρχου κ. Γκίζα, που πήραν τις σχετικές αποφάσεις. Η αλήθεια αποκαλύπτεται με διάλογο και όχι με μονόλογο.
